MAS in Rome - kruipen door Aquaducten

Op 2 januari vertrokken we weer richting Rome. 's Middags gebruikte ik de OV-dagkaart om met Inge de aquaducten te gaan bekijken waar ze recent nog doorgekropen was met haar speleo-archeologische vrienden. De opnames die daarbij werden gemaakt voor Discovery laten Inge zien terwijl ze uitleg geeft over de waterbehoefte van de romeinse stad. De nederlandse regisseur Roeland Does en de camera man met zijn 30.000 $ aan camera hadden veel commentaar gehad op de vieze plek waar ze door moesten kruipen. Inge leerde in één dag wel voor de camera iets te vertellen zonder alleen antwoord te geven op de vraag. Er lopen 3 aquaducten vlak langs elkaar, sommige al in de oudheid voorzien van extra etages waar ook water door liep. De Trevi fontijn is de enige die nog met aquaductenwater wordt gevoed. Bij het langslopen viste ik daar juist wat munten uit, maar volgens de documentairemakers zuigen de beheerders er elke dag 3000 euro uit de vijver die mensen erin gooien om geluk te krijgen. Minus mijn munten dus. De documentaire die Discovery op DVD had opgestuurd aan Inge laat ook nog de Nuvelo zien, de zwevende hal in het congrescentrum dat nu wordt gebouwd in de EUR wijk. Daar wilde ik nog wel even gaan kijken.

Na de aquaducten bezochten we de mooiste delicatessenzaak van Rome, waar ieder koekje 3 euro kost en de Strudel 32 euro per kilogram. Dat was dus geen foutje destijds op Piazza Navonna, waar ik al eens een kilootje kocht tegen een toch wel erg hoge prijs. De pasta uit deze winkel ziet eruit als hostie maar heeft daar niets mee van doen. Ook verkochten ze een fijne saus van everzwijn, gans en haas. De kleding winkel MAS die we daarna bezochten lijkt zo uit de serie Are you being served te komen. Het is een leuke winkel uit vervlogen tijd, met extreem goedkope kleding waarmee altijd iets raars aan de hand is. De broeken komen ofwel uit de jaren 70, vermelden een maat die totaal niet klopt met de werkelijkheid of ze zijn van bruine grove wollen draden, heel smerig en ze hebben de kleur lichtblauw tot geel via oranje en rood, en alle tinten daar tussenin. De pyjama met de tekst Antarctica met stevige joggingbroek trekt mijn aandacht, omdat ik waarschijnlijk de enige zal zijn die de pyjama ook daadwerkelijk op Antarctica kan gaan dragen. Maar de oranje kleur in combinatie met de dikke stoflaag op de dozen schrikt toch teveel af. MAS heeft van al haar artikelen teveel, en tussen de bergen BH's, stapels schoenendozen en kuipen met wanten en shawls sluipen de bezoekers met grijze winkelwagenzakken rond op zoek naar nog net acceptabele koopjes. De bovenste etage is de trouwpakken afdeling, maar er wordt niet veel meer getrouwd in Italië als je de afdeling er zo op aankijkt. John Cleese volgt je als schaduw overal en pakt met stoïcijns gezicht ieder kleding stuk dat je hebt aangeraakt weer op om het exact in de vouw terug te leggen.

Kortom, de MAS is een aanrader – al doet de zaak wel wat met je – na een tijdje ga je vanzelf geloven dat al die kledingstukken eigenlijk best draagbaar zijn, al kan je je niet direct de gelegenheid ervoor bedenken. En voor je het weet koop je toch die katoenen lichtblauwe bandplooibroek. Ik niet, maar wel 2 overhemden met korte mouwen en handschoenen waar ik in Rome al weer veel plezier van heb gehad